Ruch w bezruchu czyli plan do realizacji

Patrzę przez okno. Pole zieleni się wiosennie świeżym żytem. Za to gołe pnie drzew akacjowych koło chaty przypominają o jesieni. Zza deszczowych chmur przebija chwilami wznoszące się słońce.
Wygląda na to, że skończył się nam okres odpoczynku. Który w efekcie przyniósł przyklejoną terakotę na przestrzeni połowy kuchni. Jest spora, ma 20 metrów kw., a z tą czynnością musimy zgrać normalne życie domu, kuchenne zajęcia, palenie w piecu, biegające bez opamiętania psy i koty. Teraz zostało jeszcze przejście między pokojami zrobić, co będzie się wiązało z restrykcjami wobec zwierząt. I pewnie dlatego też zwlekamy.
Dziś wpadli majstrowie, obejrzeli, pogadali, wymierzyli. Nie mają już chłopców dwóch do pomocy i może będzie lepiej i sprawniej, o ile znów nie wejdą nieprzewidziane przeszkody i święta cerkiewne w grę.
Mają być progi zrobione, stare wycięte (wciąż istnieją dwa stare tak wysokie, że przez nie przechodzić to spory szok dla kogoś nieobytego). Odeskowanie ścian w kuchni zrobione, no i górka oszalowana od wewnątrz wraz ze szczytami.
Poza wykończeniem wnętrz pokazały się już prace dodatkowe poza domem. Wylanie posadzki w piwniczce zewnętrznej, którą chcemy dostosować w przyszłym roku na dojrzewalnię serów. I zmiana poszycia dachu na dawnym spichrzu, bo okazało się, że stary przecieka i nadchodząca zima pewnie go więcej uszkodzi. Bardzo lubię ten budyneczek, z dyla. Jest wewnątrz suchy i zaciszny. Wciąż stoi po dawnemu na kamieniach. Był naszym domowym azylem zeszłego roku, gdy o tej porze chata była w budowie.
No, więc znów budowlano się robi. Póki co jadziem do powiatu różne inne pilne sprawy załatwiać.