Idzie na zmianę

Dzień o tyle znaczący, że zaczął się rano wielkim pianiem Krakowiaczka-ci-Ja i gdakaniem jajecznym kury. Niecierpliwie zajrzałyśmy do kurnika. Jest! Co prawda jajo starej nioski, ale zawsze to jakiś początek i postęp! Niech się młode uczą, więc zostawiłam jajo w gnieździe, żeby przyciągnąć ich uwagę w to miejsce. Kury przeważnie noszą się w jednym wspólnym gnieździe. To instynkt stadny.

A poza tym wczoraj dzień wyborów lokalnych. Wybrałyśmy się dość późno, bo po 18. I dobrze, jak się okazało. Bo podobno straszne kolejki były przed-, w i po-południu. Znajomi stali nawet godzinę w szczycie, inni co najmniej 15 minut, inni zachodzili do punktu po dwa-trzy razy.
Żeby nie było bez przygód, to najpierw długo deliberowałam za zasłonką nad listą nieznanych mi kompletnie nazwisk na liście do sejmiku wojewódzkiego. W końcu postawiłam krzyżyk w miejscu o określonych przez siebie kryteriach, mężczyzna, nie-PiSowiec i nie PO-wiec, o imieniu mojego taty. Co więcej można wymyślić? Los szczęścia i tyle.
Kiedy wrzuciłam swoje kartki do prawie pełnej urny i pchnęłam je jeszcze dodatkowo, bo wleźć nie chciały, urna mnie chwyciła!
- O, o! - powiedziałam i roześmiałam się na oczach komisji, wpatrującej się we mnie intensywnie i z prawa, i z lewa.
- I co teraz jak zostanie? - spytałam po chwili, daremnie próbując wyciągnąć palce. Urna trzymała.
- Powoli, ostrożnie - orzekła z powagą komisja. Poznałam po tym, że nie mnie pierwszej się to przytrafiło.
Puściła wreszcie pożerająca urna i uwolniła moją dłoń.
Wyszłam mocno rozbawiona, z ulgą, że nie muszę ze sobą urny taszczyć, albo co gorsza, asystować przy jej komisyjnym otwarciu.
Dziś z rana, jak doniósł nam majster drugi, który pojawił się wbrew planom, że dopiero w środę, ogłoszono, że wygrał nowy kandydat na wójta.
No, to szykują się zmiany w gminie. Wszyscy są bardzo ciekawi przetasowań (których nie było przez lat 18, tyle ile rządził poprzednik).