Muzyka, która prze i znika

Czaroffnico z Irlandii, słuchająca Kapeli ze wsi Warszawa, osobiście nie odpowiem na twoje wyzwanie-pytanie o muzykę wprost, lecz zza węgła. A Ania niech sobie mówi, co chce i kiedy chce na ten temat. Pewnie walnie Bałkanami i Ukrainą, jak ją znam.
Nie słucham muzyki w ogóle już, nawet, gdy ją słyszę. Nie szukam poprzez nią transu, odlotu, euforii, wzruszeń, podparcia ideologicznego, itd. Czemu tak jest, to by długo opowiadać. W skrócie, kiedyś przeniknęły przeze mnie dźwięki i rytmy, zaszumiały we krwi i zostawiły po sobie... wielką ciszę.
Zatem z muzyki, którą słucham stale z przejęciem to:
- cisza,
- wiatr,
- bębnienie deszczu o dach,
- śpiew ptaków, a specjalnie pianie koguta oraz gdakanie kury, gdy zniosła właśnie jajo.
No, i koniecznie dodać muszę:
- rytm własnego oddechu.