Tutejszy pasztet

Kiedy kilka dni wcześniej opanowuje mnie nagle pomysł, aby upiec z koźlęciny pasztet, taki pasztet jak robił dawno temu mój Tata, a ja mu zawsze w tym asystowałam, a potem podczas wizyty u państwa P. zostaję poczęstowana takim właśnie pasztetem z brytfanki, z koziego mięsa właśnie, to czy ta intuicja to jest telepatia, czy może prekognicja? a może "moc słowa" o jakiej wspomnieli w swoim komentarzu niedawno ZiŁ? tj. moc zaklinania rzeczywistości i magicznego przywoływania zdarzeń, dobrych i złych?
Kto na to odpowie?
Jeśli A. Stern pisze 18 lat książkę, w której spada wielka kość Rzeczpospolitej na ziemię, rozbija się z całą elitą, zaś potem szczątki ofiar są zaorywane i resztki sprzedawane na bazarach, a w rok po wydaniu spada samolot z oficjelami państwowymi i wiele innych szczegółów się zgadza dziejących się później, to czy to jest prekognicja, telepatia lub może "moc słowa", tworząca zdarzenie. I nie byłoby go wcale, gdyby nie ta książka i pisarz, który ją stworzył?
Jeśli chodzi za mną wyobrażenie Ani Maruszeczko podpisującej wczoraj w bibliotece gminnej w Mielniku swoją książkę i dostaję mejla z zaproszeniem na wykład o Nostradamusie, gdzie być może też coś takiego może się wydarzyć, to to jest telepatia, prekognicja czy moc słowa/wyobrażenia?
Nie znam odpowiedzi. Wiem tylko, że tak bywa i zdarza się często ludziom o silnej intuicji i umiejącym nie myśleć, nie kombinować, nie intelektualizować, lecz słuchać, przyglądać się, odbierać każdą reakcję na bodźce, także te dziejące się w przyszłości. Tak samo bliskiej, jak dalekiej i baaardzo dalekiej (żeby nie było, że się odbiera największe prawdopodobieństwo wydarzenia)...
I nie przypuszczam, by jakikolwiek fizyk, matematyk, filozof czy nawet jasnowidz, doświadczający tego zjawiska wiedział na jakiej zasadzie, dlaczego, po co tak się dzieje. Można jedynie przypuszczać z mniejszym lub większym prawdopodobieństwem.

Wczoraj Ania wylądowała po południu w owej wyżej wspomnianej bibliotece w Mielniku na zebraniu szkoleniowym ankieterów. Andrij Maruszeczko zainicjował, ktoś chce zbadać, pewna firma sondażowa stworzyła pytania zgodne z wszelkimi zasadami statystyki, zatem chętni zadawać owe pytania zostali pouczeni jak to robić. Rusza akcja na temat: "Świadomość narodowa i wyznaniowa oraz relacje narodowościowe i wyznaniowe na terenie południowej części województwa Podlaskiego."
- A ja wiem, co ludzie będą odpowiadać na pytanie w jakim języku mówią - stwierdziłam po przeczytaniu ankiety.
- Co?
- Że w tutejszym, w swoim. Tak samo uważają się za tutejszych, a nie jakichś Białorusów czy Ukraińców. No, może ci bardziej wykształceni będą chcieli do czegoś się przyrównać albo z czymś zewnętrznym utożsamić.
- No, tak. Przecież już tak nam wielu odpowiedziało, jak pytałyśmy.
- Najważniejsze jest odczucie tutejszości. Ale statystykom chyba chodzi o coś zupełnie innego... Jak coś się nazwie, to się i to umiejscowi w szeregu z innymi, upodobni i wyda się to tym samym, co wszystko inne. Jak coś się nazwie, to wydaje się zrozumiałe, okiełznane, łatwe do kontroli i manipulacji. Tutejszości nijak nie skontrolujesz ani nie zawładniesz tym z zewnątrz, nie czując jej i nie będąc z niej.
Teraz myślę jeszcze, że tutejszość to to samo co teraźniejszość. Moc mieszka tak samo w tutejszości (która nie ma nazwy dla samej siebie), jak w czasie teraźniejszym. Wystarczy, że przesunie się uwagę na przeszłość lub przyszłość, albo co by było gdyby, już nie ma mocy. Chyba, że przeniesiesz całą uwagę w czasie i ockniesz się tam, gdzie cię teraz nie ma...
Póki co, dziś wtorek. I dostawca przywiózł płyty gipsokartonowe...