Porządek musi być

Zima nie odpuszcza. Piękne słońce i mróz. Trochę powiało i już się cieszyłam, że przyniesie odwilż, ale nie. Trwa nadal bez zmian. Kury i gęś zwolniły nieśność. Mam ostatnio trzy jaja na 2 dni.
O odstawieniu młodych wciąż nie ma co marzyć, póki się nie ociepli. Na razie zreorganizowałyśmy nieco stado, tj. liczniejsze kaziuki (3+5) poszły do większego boksu zajmowanego dotąd przez białaski, a Misia z Gwiazdą i dziećmi (2+2) poszły do zagródki kaziukowej. Ten większy boks jest ponadto bliżej kostek siana i kaziuki ostatnio dostawały szału na widok możliwości podkradania siana przez szpary w ogrodzeniu, której same nie miały. Nawet 2 razy Dziunia przeskoczyła do Miśki, włoiła jej z byka i sama dorwała się do zdobyczy. Na wielki ryk skrzywdzonych białasek Ania musiała interweniować i przywracać porządek. Teraz - na razie - uspokoiło się. Dojścia do siana pilnuje Kazia i prawie nie dopuszcza reszty swego rodu (oprócz tegorocznych dzieci) do źródła. I wnerw potajemny trwa, tyle, że już nie burzy spokoju w połowie obory. Bo Kazia ma autorytet szefowej i żadna koza jej nie podskoczy.

Młode rosną zdrowo. Król jest już tak wielki i ciężki, że go nie mogę podnieść, waży ze 30 kilogramów. Za to Cycek zostanie chyba mianowany Nieuchwytnym Cwaniaczkiem.

Ponadto polakierowałam wodnym lakierem ściany w pakamerce w wejściu do kuchni. Ania pomalowała dolną część kredensu białą farbą i układam już z wolna akcesoria kuchenne (talerze, kubki, szklanki, sztućce, słoiki z tym i owym) oraz zapasy żywności (mąka, kasza, ryż, takie tam), do tej pory składowane w niewykończonym pokoju, w miejscu docelowym. Powoli powoli porządek nastaje.