Poranne zrywy

- No, to nie przyjechali - stwierdziła rano Ania i poszła na kominki do sąsiadki.
Około pierwszej po południu jednak zajechała brygada pod dom. I wyładowała z przyczepy podwójne drzwi oprawne w futrynę, listwy do obramowań na okna i drzwi oraz listwy pod płyty gipsokartonowe. Panowie wnieśli wszystko do kuchni, pokoju i na taras i odjechali.
- No, to jutro zaczynamy, zaraz rano, tak gdzieś koło ósmej - ogłosił majster.
- Ok, panowie, trzymam za słowo. Wstanę wcześniej i będę czekać - zaśmiałam się.
Oni już wiedzą, że sypiam dłużej, niż ustawa przewiduje, bo mnie już nieraz obudzili. Trudno, niech się podśmiewają (na wsi wstawanie później, niż o szóstej- siódmej rano jest prawdziwym obciachem). Pod tym względem trudno jest mi się zmienić, jestem śpiochem. Ale to dlatego, że często cierpię na bezsenność w nocy i dosypiam o świcie, kiedy już wszyscy, którzy zakłócali mi w nocy spanie, wstali.
Na moje szczęście Ania należy do rannych ptaszków i załatwia poranne karmienie zwierząt. A zima jest na tyle łaskawa, że można śmiało czekać z paleniem w piecu (co do mnie należy) do południa. Zatem korzystam z zimowych wakacji ile potrafię, bo latem już nie będzie to możliwe. Poranne obfite dojenie, przy wiosennie niewprawnych rękach i młodych kozach, które dopiero trzeba przyuczyć wymaga obecności i pracy dwóch osób, a nie jednej.
Dokończyłam fugowanie płytek na ścianach bocznych, a Ania docięła i przykleiła brakujące płytki w najniższych rzędach.
- Codziennie coś robimy i patrz ile już wykonane - spojrzała z zadowoleniem na rezultat.
Następny stoi w kolejce montaż szafek kuchennych z Ikei (dlatego myślę, że sobie jakoś poradzimy same), w tym pod zlew.
Gipsokarton zamówiony, transport nie wiadomo kiedy nastąpi. Zresztą jutro piątek, więc nie ma co liczyć na początek dłuższej pracy. Ot, zryw wiosenny,