Trochę zdjęć

Oto kilka obiecanych zdjęć z postępów budowlanych w chacie. I nieobiecywanych też.
Zaczynamy od Koli na swoim starym posłaniu w nowej szacie, utkanej rękami Ani. Lubi teraz swój kącik jeszcze bardziej. Nieco mniej lubią ją w tym miejscu majstrowie, bo pies strzeże wejścia do kuchni, przy drzwiach do sieni. Dawniej były tutaj drzwi wejściowe do starej chaty, bardzo już zużyte i skrzypiące. Sień została pakamerą połączoną otworem drzwiowym bezpośrednio z kuchnią. Tym sposobem ominęłyśmy wprowadzania bezpośrednio do kuchni złego Qi, które wpada z dworu. To ważna zasada według Feng-szuei, gdyż takie boczne wejście chroni życie domowe i rodzinne przed bezpośrednimi dotknięciami losu.


A poniżej rzut oka na prawie gotowe poddasze. Prawie.
Szczyt północny pokryty gipsokartonem i oddzielony płytami kącik łazienkowy. Skosy odeskowane. Sufit położony na jętkach, gotowych już do pomalowania, również z gipsokartonu. Klejenie glazury należy do nas. Do wiosny może się uda.


I rzut oka przez okienko w północnym szczycie. Przed nami rozciąga się ogrodzona płotem zagroda kóz. Tam spędzają kilka godzin dziennie w sezonie zielonym. Oprócz tej mają jeszcze dwa inne pastwiska, w sadzie i na ugorze-buszowisku, stąd niewidoczne, bo znajdują się z drugiej strony domu.


W niewykończonej jeszcze kuchni koegzystuje nadal ze sobą stare z nowym. Na starej ścianie (pierwotnie dyle były pokryte gliną, którą trzeba było złupać i wywieźć, a dlaczego, to niech miłośnicy glinosłomy sprawdzą po kilkudziesięciu latach użytkowania tak chronionych pomieszczeń) znajdują się już przybite drewniane listwy pod szalunkowe deski.


Poniżej zdjęcie, o które prosiła Czaroffnica. Stary próg, jeszcze istniejący, pomiędzy pokojem a kuchnią. W starej chacie wszędzie były takie progi, tworzyły je solidne belki ściągające podwaliny ze sobą. Przyznam, że trudno było się do nich przyzwyczaić w pierwszych miesiącach zamieszkiwania chaty przed remontem. Ale teraz już odruchowo nogi podnoszę wysoko, choć nowe progi są dużo niższe. Jednak są.


I na koniec śpiący Jasio na swojej ulubionej pozycji schodowej, tuż pod płytą osb, mało malowniczo zakrywającą otwór na poddasze. W tym miejscu będzie specjalna klapa, używana w zimie, albo może wtedy, gdy ktoś na poddaszu nocujący zapragnie intymności. Schody na razie, póki biegają po nich majstrowie zakryte są chroniącą tekturą.