Sumak?

Zajrzałyśmy z dostawą mleka do miasteczka. A tam wielka rozwitła lipa w chmurze zapachu i bzyczenia pszczół (oj, tak, żywią jeszcze, przynajmniej na Podlasiu, co mi ten przykład pokazał naocznie i nausznie). Ania zerwała kilka kiści kwiatu lipy na zimową herbatkę rozgrzewającą i przeciwgorączkową.
- Łoj, lipa jest też dobra na uspokojenie. Trzeba pić wieczorem, przed snem. Pomaga - stwierdziła z powagą gospodyni.
Opowiedziała nam o pszczołach i miodności różnych roślin. Przed laty parała się pszczelarstwem w gospodarstwie rodziców.
- Bywa, że lipa i czasem dąb "miodują". To rzadko się zdarza, ale jak już jest, to miodu jest nadzwyczajnie dużo w ulu. Wtedy liście są jakby posmarowane cukrem, słodkie, jak polizać pod spodem. Drzewa aż tą słodyczą kapią.
Doszłyśmy do porozumienia, że chodzi o spadź. I przypomniało mi się, że widziałam razu jednego to zjawisko na dębie, rosnącym koło chaty na Dąbrowie. Pszczoły nie ustawały wtedy w ogóle w zbieraniu pożytku i na plamach spadzi pełno ich było, jak w jakimś amoku.
U nas za chatą jedyna lipa już właściwie przekwitła. Za to kwitnie jeszcze tajemnicza roślina krzaczasta, zasadzona reką byłego właściciela przed wieloma laty, pszczelarza z zamiłowania. Ktoś nazwał ją octowcem. Oto jej portret sprzed dni dwóch. Teraz już mocniej zbrązowiała od przekwitnięcia.

Mam zatem pytanie do Czytelników bloga. Może ktoś potrafi zidentyfikować tę roślinę i nadać jej nazwę... Jestem jej niezmiernie ciekawa.

Lubią ją pszczoły, trzmiele i bąki, daje sporo nektaru, jak widzę. Ale kozy kwiatów nie ruszają. Co by obstawało za kwaśnym octowcem. Liście, owszem podjadają. Poza tym rozkorzeniła się szeroko, pokrywa cały sklep, i weszła ładny kawałek w głąb akacjowo-leśnego zagajnika.