Kacza pogoda

Pierwszego lipca znów było zaćmienie słoneczne, ale obeszło się u nas bez jakichś niespodzianek. Oprócz tego, że zaczęło padać i rosi do tej pory, z maleńkimi przerwami. Kozy stoją przeważnie w oborze na sianie, i tylko na trochę od przedwczoraj udaje nam się je wyprowadzić na żer do lasu. Wracają z niego same przy byle podmuchu wiatru, który zrzuca im na głowę deszcz zatrzymany na liściach i gałęziach. Ale po takiej wycieczce przestają kapryśnie beczeć i pasą się już spokojnie-pokornie przy żłobach.
Nie muszę mówić, że z tego powodu od razu spadła kozom mleczność.
Podobnie stale pod dachem przebywają kury. I dorosłe w kurniku, i średniaki w stodółce i kwoka z 10 kurczętami w lamusie ukryta. (Drugiej udało się wysiedzieć dwójkę piskląt, reszta jaj była niezalężona lub wychłodzona, zatem dzieciaki dołączyły do grupy i weszły pod skrzydła jednej niani, a druga kwoczka wróciła do koguciego stada).
Tylko Gusia, przezywana Kaczką nic sobie nie robi z tej pogody i pasie się sama na lichej trawce w obejściu, nie zważając na strumienie lejące się jej na głowę i po grzbiecie. Mało tego, codziennie znosi jedno jajo (nawet nie co drugi dzień, jak zawsze!). Dlatego nazwałam taką aurę "kaczą pogodą".

Zaćmienia, w tym roku aż trzy w jednym miesiącu (byłym) zapowiadają anomalie pogody nawet do pół roku. No, od sierpnia szykuje się kolejna atrakcja kosmiczna, czyli przelot komety Elenin, widoczny na niebie aż do jesieni. Niezbyt się z tego cieszę i chyba nie będę jej wypatrywać. Choć pewnie nie skończy się tak, jak w filmie Spielberga z bodajże 1999 roku o tytule, który brzmiał coś jak "Dzień ostateczny", gdzie kometa o nazwie nomen omen Ele uderzyła fragmentem o Ziemię, powodując potop.
Jednak światowymi finansami w sposób tajemny, tj. astrologiczny może zachwiać. Jeśli nie już w listopadzie tr., to w "miesiącu opozycyjnym", którym jest maj.

Ale dość wieszczenia. Jak na razie bąbelkują liczne wulkany na świecie i mamy zimny początek lata, wbrew prognozom dotychczasowym, że będzie gorąco i sucho. Jest zimno i mokro. A mnie strzyka boleśnie w lewej stopie.
Mam tę przypadłość od wczesnego dzieciństwa, gdy na ślizgawce, w butach z łyżwami odmroziłam sobie nogi. Z zaczerwienienia pod palcami lewej stopy wynikł wielki niegojący się długo wrzód, który ciągle przyklejał się do opatrunków, zmienianych mi przez Tatę, a zagojony odnawiał się przez wiele lat zawsze na jesień, w chłodnej porze. Teraz mam tam już prawie niewidoczną bliznę i notoryczny nerwoból. Który odzywa się właśnie, gdy robi się chłodno, nawet latem. Jedyną radą na to bolesne kłucie są ciepłe skarpetki w dzień i termofor w nocy na stopę. Babcieję, jednym słowem...