Co nowego

To wszystko ma jakiś sens, tylko jaki? Kiedy niekiedy wieczorem padam na łóżko, zmęczona całodziennym dreptaniem wokół spraw domu i inwentarza przychodzą myśli. Tego typu. Pozwalam im wychodzić na powierzchnię, jak i wszelkim nastrojom i przyglądam się. To raczej nie jest dobry czas na wyciąganie wniosków. Raczej na ustalanie sprawy. Zachęcam ją, by wypłynęła sama i ukazała się w pełni oczom świadomości, bez żadnej ściemy.
Poza tym wszystko idzie jakoś do przodu.
Ania odbyła pokazowy kurs strzyżenia owcy i zdobywania wełny. Urządzony przez nasz GOK w ramach szerszego projektu obejmującego cały proces tkalniczy, od strzyży, przez gremplę, kołowrotek, farbowanie wełny, po nakładanie osnowy i tkanie pasiaka.







Odbyłyśmy także pierwszą w tym roku wycieczkę na bobrową łąkę


i wreszcie ujrzałyśmy nasz kawałek rzeczki. Bo z racji suchej wiosny można do niej dojść.


Brodziec się nazywa i jest rzeczką międzynarodową, gdyż wypływa na Białorusi. Są zdjęcia, a jakże. Jak widać granica jest pilnie strzeżona...



Potem wykąpałyśmy Kolę w innej rzeczce (do naszej był słaby dostęp z brzegu zarośniętego wysoką trawą), podobnych rozmiarów, do której Brodziec wpływa, czyli w Pulwie.


Trudno uwierzyć, ale nasza suka nigdy dotąd nie miała okazji zaznać innej kąpieli, niż w balii z wodą nagrzaną na słońcu. Dlatego było to dla niej wielkie przeżycie i nauka. Dość szybko jednak spodobało jej się brodzenie po rzeczce i chlapanina wodą, a potem długo utrzymujący się rzeczny zapach sierści.
Teraz konstruujemy furtkę do płotka ogródkowego. Ja maluję sztachety zielonym drewnochronem. I czekamy na obiecane słupki dębowe pod tylne ogrodzenie obejścia z siatki leśnej. Będzie to granica z lasem dla drobiu i dla obcych psów również, które tu często zaglądają i straszą nasze zwierzaki na podwórzu.