Wieczorne wróżby

Mrozik utrzymuje się na mniej więcej stałym poziomie do kilkunastu stopni w nocy, szczypie w nos i ręce, w dzień było dzisiaj piękne jaskrawe słońce. Anna (ubrana w podwójne skarpety, sweter i bluzę, szalik i naciągnięty na głowę kaptur) krzyczy od rana, że trzeba palić, bo zmarzła, więc porzucam swoje zwykłe na ten czas zajęcia, aby rozgrzać piec (ubrana w krótki rękawek, jak zawsze), raptem godzinę wcześniej, niż dotąd, trudno, mieszczuchy blokowe są niereformowalne w zimie na wsi. Ale ja też, jeśli chodzi o porę wstawania, traktorem nie wyciągnie się mnie z łóżka przed dziesiątą rano. Niedługo już tych moich dorocznych rozkoszy!
Wieczorkiem zasiadamy zazwyczaj przed komputerami, lub wspólnie oglądamy filmy, lecz niedawnym wieczorem wzięło nas znów na patrzenie w karty. Rzadko już to na mnie spada, tylko jeśli ktoś prosi. I wtedy to nawet lubię.
Na stole stanęła woskowa świeca po tutejszym dziadku, który robił je sam ze swojego wosku i odziedziczyłyśmy kilka sztuk, ukrytych w kredensie, rozwinęłam specjalny obrusik, który uszyła mi śp. Mama i przetasowałam ulubioną talię.
- Mam kilka pytań - niecierpliwiła się Anna.
- Spoko luzik, i tak karty odpowiadają na to, co same uważają za najważniejsze w tym momencie, nie naciskaj, bo tego nie lubię - ostrzegłam. - Nie chcę wiedzieć o co pytasz.
Rozłożyłam wachlarz potasowanych kart, Anna wyciągnęła cztery i ułożyła je przed moim nosem po kolei. Odwróciłam i dłuższą chwilę przyglądałam się z niemałym zdziwieniem.
- No, mów!
- Nie wiem co powiedzieć.
- Wróżka z ciebie do kitu!
- Hehe, jak chcesz to posłuchaj, koło fortuny kręci się mocno nabijając zysk systemem losowania, nagle spadnie koniunktura i trzeba będzie diabłu duszę zaprzedać, aby wyjść na swoje.
- Jak to diabłu?
- No, nie wiem, alkohol, narkotyki, seks, żądza sukcesu prowadząca do totalnego wycieńczenia.
- A jak to odnosisz do twoich, czy moich spraw?
- No, właśnie nijak...
- Dobra, ciągnę drugi raz, a to zostawmy, może później coś zrozumiemy.
W ten sposób, dalej dowiedziałyśmy się co robić z tym i owym, na co można liczyć w tym roku, a na kogo nie, co wyjdzie, nad czym pracować, a co i komu padnie z braku pracowitości i staranności. Wszystko bez specjalnego pytania o to, ot, sam czysty przypadek gadający, a który w spokojnych wieczornych warunkach i przy rozgrzanym piecu zimową porą potrafię niekiedy rozczytać. Przynajmniej sobie i bliskim ludziom.
Karty potwierdziły to, co obgadałyśmy raptem niedługo przedtem, zastanawiając się nad projektami do zrealizowania w tym sezonie. Zatem działamy w zgodzie z prawdziwym odczuciem i realistycznym podejściem, a nie marzeniem i naginaniem się do wyobrażeń innych ludzi. Lubię tak.
Co dalej?
Następnego wieczoru udało nam się znienacka obejrzeć "Wilka z Wall Street".
- Patrzaj i dziwuj się! - wykrzyknęłam - Oto co powiedziały nam karty na wstępie! Wywróżyły treść filmu!