Wiosenne różności

Nad Biebrzą, Narwią czy innymi podlaskimi strugami grząsko i bagiennie się porobiło (sądząc ze zdjęć i napomknień różnych znajomych rozsianych po regionie), a na naszej wydmie pełen wiosenny komfort. Śnieg spłynął i spływa bezproblemowo, znikając nie wiadomo gdzie. Ledwie dla gęsi starcza jakaś kałuża na polnej drodze przy chacie.
Kury już mi rozgrzebują ogródek, do którego dostają się przez uszkodzoną przez śnieg spadający z dachu siatkę. Trzeba pomyśleć o jakiejś wysokiej plecionce z gałązek, aby załatać ubytek i drogę drobiowi zagrodzić. Zanim zabiorę się za szykowanie miejsc pod siew.
Tymczasem Anna ruszyła z nową siekierką w kolejny bój do lasu. Wzięła jeszcze zimą kolejną działkę do obrobienia. I dopiero teraz można ją zacząć czyścić. Wychodzimy ze sprawdzającego się w praktyce założenia, które podsunęli nam miejscowi, że drewno na kolejną zimę trza zaczynać gromadzić już ledwie śniegi stopnieją. Wtedy można zdążyć z cięciem, rąbaniem i suszeniem zapasów przez lato, i kolejnej zimy grzać się ze spokojną głową przy piecu. A nie martwić się, czy starczy, a jak nie starczy to skąd wziąć, a jak już jest zdobyte w najgorszy czas, to czy suche czy mokre...
Przyzwyczajenia ludu miejscowego, nawykłego do ciężkich i długich zim są nieocenione i lepiej ich nie lekceważyć. Sprawdzają się nam od początku.
Po południu zaś od trzech dni układamy panele na poddaszu. Nie dało się dłużej patrzeć na podłogę z płyty osb! Sama czynność jest prosta i łatwa nawet dla blondynek, ale poprzedza ją dokładne sprzątanie nagromadzonych na poddaszu pudeł, sprzętów, gratów. Część z nich wylądowała na dole, gracąc właśnie niedawno na nowo posprzątane i uporządkowane wnętrza, a część przesuwa się w miarę układania podłogi.
Oj, trudno jest mieszkać w domu, który się jednocześnie remontuje. Praktykujemy to niestety od początku i tylko powiem, że trzeba doliczyć do remontu jeszcze drugie tyle dodatkowych czynności i fizycznej pracy związanych z przesuwaniem mebli i klamotów.
Tym niemniej udało mi się wreszcie uwolnić swoje książki z pudeł, w których przeleżały kilka lat. Uwolnić i nareszcie odnaleźć niektóre niezbędniki, za którymi tęskniłam i których niedostępność blokowała mi różne intelektualne zajęcia. Uff, spoczęły na półce regału w jadalno-wypoczynkowym pokoiku książki astrologiczne wraz z efemerydami i tablicami astrologicznymi, przewodniki, atlasy i mapy, słowniki i podręczniki gramatyki kilku języków. Tudzież inne nieco rzadziej używane, ale nie mniej niezbędne, herbarze, genealogie, trochę historii i książek z epoki oświecenia, pisma święte różnych kultur i kontynentów, powieści z ulubionej epoki, albumy malarstwa, no, i kilka podstawowych "biblii" ufologii. Oprócz tego kilka pozycji kucharskich oczywiście. Uch. Trochę pozycji, już od lat nie czytanych i nie wykorzystywanych wylądowało w wielkim pudle. Mam zamiar je rozdać chętnym. Jest tam nieco tzw. ezoteryki, która dawno mnie nie kręci i różnych opowieści dziwnej treści. Czy dzięki temu kącikowi wypoczynkowo-intelektualnemu w moim życiu zagości więcej czasu na ów odpoczynek, nie mam pojęcia. Według filozofii feng-szuei tak powinno się stać.
Przed wieczorem wywołuje mnie na taras niekiedy charakterystyczny odgłos. Lecą klucze, zapewne dzikich gęsi. Dzisiaj prosto na wschód, na Białoruś i Rosję. Takoż uwalniającą się od śniegów i zimy.

Z innych wydarzeń: zainaugurowałam najnowszy nasz zakup, szynkowar. Powstała pierwsza wędlina z mięsa kupionego w sklepie, indyczo-wieprzowego. Na próbę. W przyszłości postaramy się używać gospodarskich produktów, pewnych jakościowo i świeżych. Nie powiem, smaczna wyszła, zachęcając do eksperymentów. Powodem była nieudana degustacja jednej z kiełbas kupionych w sklepie, i to wcale nie najtańszej, po której uznałyśmy, że nie ma co ryzykować zdrowia i życia.