Piła rządzi

Ogródek woła, obornik do wywiezienia, podłoga na poddaszu żąda zakończenia, a nami rządzi... piła.
Mamy taką jedną nową starą (tj. używaną), poręczną, nadającą się dla kobiecej ręki i typu pracy, którą ma wykonywać (żaden wyczyn drwalski, a sadowo-ogrodowe przycinki). Iwanowi i specowi na wiosce udało się ją odpalić i wyregulować, ale jak się okazuje - zgrać się z maszyną nie jest tak łatwo. Na zimno Annie nie udaje się odpalić. Czekała zatem kilka dni na sąsiada, aby wspomógł męską ręką. Dzisiaj zatem, ledwie go zobaczyła, pobiegła z narzędziem, prosząc o pomoc.
Hm, sąsiadowi, mimo męskiej ręki nie udało się odpalić. Ale Annie, przy sąsiedzie, i owszem.
A jak już odpaliła, wbiegła zaaferowana do domu, od fejsbuka i porannej kawy mnie oderwała, strasząc, że piła wystygnie, jak się będę dłużej grzebać, zatem co miałam robić? Kawę niedopitą zostawiłam, komputer wyłączyłam, nałożyłam czapeczkę i z siekierkami w garściach do lasu za nią poszłam. Na działkę.
Piła, rozgrzana, odpaliła bez problemu, choć Ania nieco nerwowo sobie z nią poczynała, jak normalnie na początku jest z każdym narzędziem, zatem została użyta do przecinania pni na mniejsze części, aby je można było łatwo wynieść spomiędzy drzew na skraj drogi. Co jakiś czas gasła jednak. Okazało się, że ma dość nieduży zbiorniczek na paliwo i trzeba go często zasilać, również zawołała więcej oleju, a ze dwa razy przegrzała się, zwyczajnie. Ale udało się przeciąć większość pni zalegających, i następną pracą będzie ich wyniesienie spomiędzy drzew na stos.
Po wykonaniu owej pracy leśnej z rozpędu wyciągnęłyśmy krajzegę i Anna pocięła trochę zalegających żerdzi na podwórzu ze zbiorów jesiennych i starszych.
Tu muszę dodać, że tegoroczna zima pożarła nam półtora daszka drewna (tj. jedną i pół drewutni) i teraz właśnie zaczęłyśmy uroczyście uzupełniać zapasy. Anna cięła, dowoziła pocięte na taczce, zrzucała, a ja pod daszkiem układałam w pocie czoła owe bierwionka w zgrabne ścianki.
W międzyczasie kozy buszowały po podwórzu i ogryzały przywleczone z lasu (za zgodą leśniczego) gałęzie iglaste.
Tak nas to umęczyło, to i wiosenne powietrze (upojne, hehe), że ledwo żywe wylądowałyśmy w domu, już bez siły, aby kontynuować dorabianie podłogi na poddaszu. Już tylko obrządek, karmienie psa i kotów, kąpiel i prysznic (na tyle starczyło zagrzanej moją ręką wody cegiełką), i uff, piwko i internet. A w nim ludzie.