20 stycznia 2016

Ważny zakup

Trochę śnieży, trochę ziębi, świat jest biały, czysty i piękny. Ptactwo trzyma się kurników, stroszy pióra. Wczoraj padła ze starości jedna z zielonych nóżek emerytek. Miała jakieś 6-7 lat.
Kilka dni temu Anna podjęła wreszcie decyzję, że już grymasić ani zwlekać z zakupem samochodu nie będzie. Trudno w taki czas jeździć do miasteczka na rowerze, po zakupy, albo na warsztaty w GOKu. Tym bardziej wracać po ciemaku przez las. W niedzielę namierzyła egzemplarz wybranej firmy, typu i ceny, sprzedawany w mieście, do którego mamy dobry dojazd pociągiem. Następnego dnia podjechała na dworzec porannym autobusem szkolnym, który zabiera trójkę dzieci z naszej wioski i po półtorej godzinie była na miejscu.

Wcześniej oczywiście musiałam powróżyć. I to wiele razy, zawsze, gdy znalazła wśród ogłoszeń jakieś interesujące auto. Za każdym razem Księga odpowiadała, że to jeszcze nie teraz, że nawet nie wyjedzie po nie, że idzie o coś innego, żeby czekać. Do tego też układy gwiazd nie były najlepsze na horoskop zakupu, który potem przecież ma działać przez całą eksploatację sprzętu. Czyli czekałyśmy, zabrawszy się powoli za robienie ściany w głównym pokoju.
Tym razem jednak karty zapowiedziały, że znajdzie rzeczony sprzęt poprzez internet w ciągu trzech dni, najpewniej w niedzielę. I tak się stało. Znalazła ogłoszenie, świeżo wstawione, dokładnie w niedzielę i zaraz nawiązała kontakt telefoniczny z właścicielem. Umówili się. W poniedziałek Księga (jak i gwiazdy) była przychylna. Kupi i samochód będzie jeździł, nie rozkraczy się po starcie, jak to bywa z takimi zakupami. Co do gwiazd podałam jej przedział czasu, od którego ma zacząć rozliczenie i wszelkie podpisywanie. Wcześniej, jak stwierdziła moja znajoma, silnik może się zatrzeć, albo co, bo Mars przez Descendent przechodził.

Tego dnia wszelkie obowiązki domowe, obrządki, przywóz drewna, palenie w dwóch piecach, gotowanie spoczęły na mnie. Doszło jeszcze odśnieżanie, bo zapuściłyśmy tę kwestię, nie mając potrzeby.

- Uwaga, jadę! Otwórz bramę - dostałam telefon.

Zdążyła zrobić zakupy po drodze i wrócić przed zmierzchem. Nasz nowy stary niemiecki czołg, poradził sobie z podjazdem pod ośnieżoną górkę bez problemu. Stanął przed garażem.
Oczywiście wsiadłam, żeby zobaczyć, jak mi się będzie siedziało i jeździło na moim miejscu przy kierowcy.
- Jakiej jest płci? - spytałam.
- On, zdecydowanie to samiec - stwierdziła po chwili namysłu Anna.
- Jak się nim jechało?
- Dobrze. Choć trochę dziwnie. I nie szalałam, bo ślisko. Warczy, jak to stary diesel.

Volksvagen Passat kombi, ciemnoniebieski, dwudziestolatek.

Tego dnia, a raczej nocy, jak się okazało zmarł w swoim domu stary Mikołaj... Niech mu ziemia lekką będzie.

Na pamiątkę którego nasze nowe stare auto dostało imię Santa Claus, czyli świętego Mikołaja.

10 stycznia 2016

Nowi w oborze

Chłopcy ruszyli już jednak w szranki z dziewczynami. Nów tej nocy pchnął na świat najpierw koziołka pierwiastki Frani. Było ciepło, świat zaczął tajać akurat. Więc koźlątko szybko wyschło, przetarte dla pewności do sucha. Frania okazała się tak przerażona i zaskoczona całym zajściem, że nie wydała jak dotąd z siebie głosu, tego charakterystycznego pomrukiwania, jakim kozy matki mówią do swych dzieci, nawet gdy te dopiero szykują się wyjrzeć na świat. Mały też jest wyjątkowo cichutki i trudno stwierdzić w takim razie jak się ma, czy głodny, czy najedzony. Wylizała go pracowicie babcia, czyli Fela, której strzyki nabrzmiały od wczorajszego wieczora tak obficie, że dzisiejszy ranek powitał jeszcze jednego narodzonego franusia. Drugi koziołek większy i żwawszy jest od pierwiastkowego, zaraz się napił i bez ceremonii przypiął do Frani, zamiast do matki. Póki co pierwszego dokarmiamy w domu, dla pewności, udojoną siarą matczyną. Lepiej przekarmić, niż nie dokarmić, to już wiemy na pewno, zwłaszcza w ciągu najważniejszych pierwszych dwóch-trzech dni życia koźlęcia.

7 stycznia 2016

Jak to jest utknąć

Święta przelatują swoim trybem. Mówię w czasie teraźniejszym, bo na Podlasiu właśnie trwa Boże Narodzenie. Wczoraj na Wigilię spadł malowniczy śnieg, który nieco ocieplił mroźną atmosferę w ostatnim tygodniu. W nocy temperatura spadała do ok. minus 15 stopni, u nas w lesie pewnie bywało chłodniej. Nie udowodnię, bo już dawno termometru nie używam. Jedno wiem, gdy wilgotne dłonie przywierają do metalowej klamki na mrozie, znaczy jest co najmniej -6. Im niżej tym bardziej szczypie w nosie i w policzki. No, to trochę poszczypało i poprzymarzało. 
Tuż przed ochłodzeniem majster zdążył szczęśliwie wstawić okno, dawno już przygotowane i pomalowane, w ścianę szczytową "sklepu", i pięknie oszalować wokół deskami z dawna przygotowanymi i właśnie w ostatniej chwili pomalowanymi drewnochronem przez Annę.

Brak samochodu daje się we znaki o tyle, że skończyło się wino w gąsiorku i nie ma jak zaopatrzyć się w więcej. Grzaniec był hitem w mroźne wieczory przy huczącym ogniu w piecach. Wszystkiego innego wciąż nie brakuje. Znaczy, zapasy umiejętnie zrobione. No, i musiałam odmówić dwóm zaproszeniom na imprę, na sylwestra i na prawosławne Boże Narodzenie. Za to w Nowy Rok narodziła się jeszcze jedna zdrowa kózka, co daje sporą ponad dwukrotną przewagę liczebną dziewczynkom nad chłopakami jak dotąd. Na wykoty czeka nadal połowa kóz, więc stosunek może się jeszcze zmienić.