Kozy skąpią już swej białej esencji coraz bardziej. Pewien wpływ ma na to oczywiście fakt, że nie wychodzą poza zagrodę przy-oborową i jedyne zielone, które jedzą, to igły sosnowe i kory gałęzi. Po południu niecały litr od nich przynoszę, który w połowie wypijają jakże spragnione koty i psy, dolewam też do Aninego dzbanuszka na mleko do kawy, i resztkę zlewam do gara. Aby zrobić ser zbieram mleko przez dwa dni. Na szczęście pogoda sprzyja jego przetrzymywaniu w naturalnym chłodzie na tarasie.
No, więc wynika z tego, że co drugi dzień mam wolne. Rzeczywiście. Wygląda ono tak, że zostaję porwana do innej roboty. Tj. wiadomo, łatwo się domyśleć, że na działkę leśną, dźwigać pnie sosnowe na kupy przy drodze, aby je na koniec zwieźć.
W zasadzie podoba mi się ta praca, o ile nie wpadam w zmęczenie. Które zaczyna się tak w trzeciej godzinie. Czasem bywają przerwy, zwłaszcza jeśli jakiś sąsiad z drugiej działki chce zapalić papierosa i pogadać o pierdołach, albo tylko się przywitać. W ogóle zwożą ludziska na potęgę, bo można już spotkać się z zapowiedziami pierwszego śniegu i niewielkich mrozów w przyszłym tygodniu.
Także znajomy, mający kawałek własnego lasu za naszą chatą, poprzecinał - za pozwoleniem leśniczego - swoją gęstwę i zwiózł dzisiaj sporą przyczepę gałęziówki. A nam jak gdyby przejaśniało w oknie kuchennym, od wschodu.
Dodam: praca leśna, zajęcia w lesie, zwłaszcza o tej porze roku, gdy nie ma uprzykrzonych owadów, ani upału, jest wbrew zmęczeniu fizycznemu, sporym relaksem dla duszy. Zieleń mchu, zapach ściętych gałęzi, igliwia sosnowego i świerkowego, szybki oddech, wprowadzający do ciała i mózgu dużo świeżego, pachnącego tlenu, siekierka w ręce, jak przez dziesiątki tysięcy lat bywało i co mamy w genach, jako ludzie, przynosi spokój. Nie dziwię się już, że Anna tak chętnie bierze działki jedna po drugiej, he!
Praca na własnej ziemi daje zupełnie inny rodzaj zmęczenia. Ja często pomimo okropnego bólu pleców czułem radość z dnia spędzonego przy pracach na swojej ziemi.
OdpowiedzUsuń