Podlaski piec chlebowy

Winne jesteśmy Czytelnikom bloga fotorelację z budowy pieca chlebowego. Wreszcie udało się znaleźć chwilkę i ściągnąć zdjęcia z aparatu. Przedstawiam kilka zdjęć kolejnych faz powstawania pieca, aby zainteresowani mogli przekonać się na własne oczy, że sztuka budowy tego ważnego sprzętu domowego, serca chaty można powiedzieć - wcale do prostych nie należy. Wymaga cierpliwości, dbałości o szczegóły i umiejętności dostosowywania kształtu i konstrukcji do indywidualnych warunków istniejących w pomieszczeniu.
Tu widzicie sam początek i efekt dnia pierwszego pracy. Powstały zręby i ogólny plan.

Teraz kuchnia wzniosła się na tyle, że powstało palenisko i kanał odprowadzający ciepło spod płyty wokół planowanego dna pieca chlebowego.

Tu już widzicie owo dno w procesie budowy. Zostało wypełnione warstwą kamieni polnych, wielkości pięści, żwirem, gliną i tłuczonym szkłem (sporo poszło na to butelek bezzwrotnych po piwie i wyszczerbionych słoików, częściowo na stanie własnym, a częściowo wygrzebanych z wioskowego kontenera na segregowane śmieci). Na to poszły jeszcze cegły szamotowe.

Na tym etapie powstało rusztowanie ze sklejki, kopuły pieca chlebowego. Będzie rozebrane i wyciągnięte przed rozruchem już wyschniętego pieca. Teraz posłużyło za podstawę dla cegieł.

Oto owe cegły już ułożone w kopułę, wewnątrz której znajduje się palenisko i jednocześnie komora chlebowa.

A tak wygląda od zaplecza montaż wieszaczków w kaflu (kafli).

Tak zasię prezentuje się na razie wciąż schnąca komora chlebowa od frontu. Widać w otwartych drzwiczkach konstrukcję rusztowania, które zostanie wyjęte przed rozruchem.

I ramtaradam! efekt końcowy...

Prawda, że piękny?
To typowy piec kuchenno-chlebowy z południowej części Podlachii. Posiada podpiecek (schowek na drewno) i zapiecek (można się na nim nawet przespać w mroźną noc, albo hm... np. grzać świeżo wylęgłe kurczęta, albo postawić ciasto do wyrośnięcia...). Może służyć kilkadziesiąt lat, spokojnie.