Wigilijny oportunizm

No, tak, przyczyną innej, niż odczuwalna, tudzież uśredniona temperatury zewnętrznej okazał się ostateczny oportunizm naszego termometru, oprawionego w ucieszną sylwetkę bałwanka w kominiarskim kapeluszu. Padł. Dotąd udawało mu się przez lat może trzy wróżyć poziom ciepła i zimna z dokładnością do 2-3 stopni tylko, więc uznałam, że się nadaje do użytku (inne psuły się po jednej zimie albo lecie).
Ale nadeszło ocieplenie, w nocy wiało z południa z takim impetem, że dawno tak mi uszy nie zmarzły jak tej nocy. Bo zazwyczaj, jak idzie na odwilż, a już zwłaszcza, gdy jest przy tym wiatr, żadne uszczelnienie chaty nie daje temu rady. Ciepło ucieka, do chaty wdziera się chłód i wilgotność, powodująca, że piece "jak gdyby nie grzeją". I fakt, było zupełnie cieplutko przy minus 25, teraz nie mogłam się rozgrzać nawet pod kołdrą z owczej wełny.
Dajemy więc sobie spokój z mierzeniem tej wartości. Ostatecznie obrażone na chiński szajs termometrowy, dostępny w sklepach. Szkoda tych paru złotych, lepiej na przykład piwo sobie kupić.

Dalej zaś w ciągu dnia stanęła choinka, przytargana z wyrębu jeszcze przy zwózce świerczyny. Jednak lampki przestały świecić (winien chiński szajs) i nie ma się czym pochwalić na zdjęciu. Nie dorównuje dowcipem prostych ozdób, jakimi przyozdobił swoje drzewko Agronauta.  Zresztą tkwi zamknięta szczelnie w trzecim pokoju, aby ochronić bombki i całe drzewko przed szalonymi podskokami pirata Kluseczki. Jako jedyne w domu dziecko cieszy się wszystkim niebywale i wszędzie go pełno w ten świąteczny czas.

I wreszcie: Jezus Maria, dawno tego nie było, może nigdy? Po raz pierwszy zasiadłam głodna do wigilii! Czyżby się coś w duszy narodu zmieniało? I zaczął oszczędzać na jedzeniu?
I z tego głodu zjadłam pełen talerz czerwonego barszczu do pierogów z kapustą i grzybami, a na drugie śledzia w oleju. Na trzecie były pierniczki domowe, ale sobie odpuściłam, słodycze to nie jest moja specjalność. I popitka z soku jabłkowego. Ot. Chwacit.
Żeby godnie dzionek zakończyć zajęłam się tłumaczeniem Cudownych Wróżb i omawianiem łacińskich cytatów z pewnym bardzo sympatycznym łacinnikiem, który zaoferował mi się z pomocą przy ich rozkminianiu.
Gadać ze zwierzętami nie będę, bo zapewne nie dotrwam do północy. Kurczak, jako jedyny skory do pogaduszek właśnie dziś rano, po odejściu mroźnego frontu, został - oportunistycznie - zaniesiony do kurnika, w bardzo dobrym stanie, mniej humorze, bo się stęsknił sam w ciasnym pudle za dziobatymi braćmi i siostrami. Niech sobie pogdacze i poćwierka do woli wśród swoich.