Od Wielkanocy do Wielkanocy

Jakaś majówka podobno nadchodzi, ludziska nogami przebierają w miastach, grillować im się chce. Na naszej wiosce raczej przygotowania widać, do Wielkanocy. Głównie po intensywnych dymach z komina, świadczących o kulinarnych zatrudnieniach gospodyń. Świnki już padły te, co miały paść jakiś czas temu. U nas z tej okazji jeno słonina się soli.
Ale i Annę wzięło jakoś tak świątecznie. Bo śledzia kupiła na jutro, gdyż Wielki Piątek wypada po sąsiedzku. Tak to, widać, z czasem człowiek przechodzi na podlaskie zwyczaje, świętuje dwukrotnie. A jak by się i dało to i trzykrotnie, a co!
Ja zaś kaczkę wyjęłam z zamrażarki na pieczeń. Miała być na katolicką Wielkanoc, ale przez pomyłkę wyciągnęło mi się wtedy udo koźlęce, co poznałam dopiero po rozmrożeniu. Było przepyszne, a teraz kaczka trafi na Wielkanoc prawosławną, balans determinacji istnieje.
Póki co jednak o świętowaniu jedynie pomarzyć można. Bo nasz dzień pracy zaczyna się rano i trwa do 19 albo i 20.
Zbudowałam nowe grządki wzniesione, w większości już zostały obsiane i obsadzone (jedna długa ziemniakami, druga selerami, no, i na razie kilka pomidorów pod folią). Rukola ruszyła w dwa dni po posianiu w folii i rośnie w oczach. Zielenią się pierwsze zioła, lubczyk, odżywa tymianek, kiełkuje mięta, wystartował czosnek, który tak kiepsko obrodził w zeszłym roku, że go zostawiłam w glebie przez zapomnienie, i tym razem dostał przyspieszenia, oraz czosnek niedźwiedzi i trochę szczypiorzy się posadzona cebulka.
Anna walczy w lesie z gałęziówką. Dzisiaj wzięła mnie do pomocy i wyniosłyśmy większość pni sosnowych, oczyszczonych siekierką, na kupy przy brzegu drogi. Leśniczy już pośpiesza, może chce się przed świętami wyrobić z pomiarami.
Na dokładkę powalczyłyśmy po południu z kącikiem kuchennym na górze. Wycinając pracowicie dziurę w drewnianym blacie pod zlew i podklejając nogi meblom i krzesłom poślizgowym filcem.
W tym wszystkich pracach istotne są kaczęta, przebywające jeszcze - z racji chłodów nocnych - w wielkim pudle w kuchni, które karmię co godzina michą karmy (kasza, ziemniaki tłuczone, siekane zielsko, z dodatkiem osypki). Na noc pakujemy owo pudło na ciepłą jeszcze płytę kuchenną. Skoro świt kaczusie budzą się i budzą nas, stukając szybciutko dziobami w tekturowe ścianki swego mieszkanka. Jeść, jeść!