Efekty serowe

Wczoraj dostałam wiadomość od Giena, bardzo dla mojego sera żółtego pochlebną, dodała mi pewności siebie, oj tak. W końcu to moje amatorskie serowarzenie, choć już kilkuletnie i codzienne, z co najmniej kilkoma próbami eksperymentatorskimi, częścią udanymi, częścią nie, więc od jakich odeszłam, skupiwszy się wreszcie na trzech-czterech rodzajach serów, żółtym typu gouda, miękkim dojrzewającym, świeżym z ewentualnym dodatkiem ziół oraz na twarogu, odbywa się w pustej przestrzeni, w której nie mam możliwości porównania z innymi. Tym cenniejsze jest dla mnie zdanie kogoś, kto tych serów zagrodowych spróbował wiele i ma pojęcie o tym, co dobre, a co jeszcze do dopracowania.
Gieno nie byłby sobą, gdyby nie wpadł w literacki opis. Posłuchajcie sami:

"Zawsze jak gdzieś przynoszę ser, to bardziej zwracam uwagę na czyny, niż
słowa, przywykłem wysłuchiwać pochwał sera tylko dlatego, że ktoś chce być
uważany za znawcę albo, że wydaje mu się, że skoro ja przyniosłem, to musi być cudo,
jestem ostrożny wobec słów. Więc patrzę jak je, czy uśmiecha się do siebie, wącha, spogląda czule, tak właśnie było z Waszym serem...
Powiedziałbym, że osiągnął optymalne cechy, to był jego czas, w domu [...] wziąłem Wasz ser, powąchałem i wiedziałem, że będzie dobrze. Dałem go przyjacielowi na otwarcie winiarni ze słowami: "oby nigdy tu nie
zabrakło dobrego sera"... sądzę, że to dobra wróżba dla Was i dla nich. [...].
Ser świetnie pasował do win, gadał wręcz z nimi, był ścisły, jakby sprasowany, ale dziurki miał okrągłe, czyli nie deformował podczas dojrzewania, rozwarstwiał się, kruszył, a w ustach rozpływał się elegancko. Smak dominujący to jakby słodycz podszyta kryształkami kwaśności, pachniał maślanie, głęboko, z wspomnieniem serwatki."

No, to jestem podkręcona ku lepszemu. Co prawda w tej chwili wyrabiam głównie twaróg, bo taka jest potrzeba chwili, poza tym upały nie sprzyjają wyrobowi serów podpuszczkowych, nie mam przecież klimatyzacji w kuchni, która by utrzymywała stałe warunki temperaturowe (które warunkują pracę bakterii, a więc wszystko, co decyduje o smaku sera). Wrócę do nich z końcem sierpnia, jak sądzę, aby znowu zapełnić piwniczkę i zrobić zimowe zapasy. Jak dotąd bowiem najlepiej smakował nam intensywny ser zeszłoroczny, który świetnie przezimował na piwnicznej półce i dotrwał imponującego wieku 9 miesięcy. Dlatego czas nam nie straszny.