A szary suseł śpi...

Od dawna zastanawiałam się nad pewną kwestią. I przy jej okazji zadziwiałam. Bowiem naród nasz skory do różnych szalonych i beznadziejnych powstań był, a to w listopadzie, a to w styczniu, a to w paszczy dwóch bestii ze wschodu i zachodu... Lud powstawał na hasło i szedł w bój i na śmierć prawie pewną bez mrugnięcia okiem, bez wahania. Tymczasem od dziesiątek lat śpi jak suseł. Nie powiem, że niedźwiedź, bo miś bardziej na wschód barłóg swój umościł. Usypiany, lulany, zabawiany przez migający ekran w każdym domu.
 Od dłuższego czasu czytuję różne przewrotne i para-normalne wezwania i poglądy w różnych miejscach w sieci. Wynika z nich, że sporo się rozmnożyło tzw. świadomych, lub obudzonych z medialnego uśpienia. Tymczasem żadnej rzeczywistej aktywności, poza heppeningowymi pikietami albo zbieraniem podpisów nie było i jak na razie wciąż nie ma. Nikogo nie wzrusza nawet los polskiego małorolnika, skazanego na śmierć jak jakiś wymierający gatunek ptaszka. Który, gdy umrze, pójdzie za nim cały rozległy ekosystem. I nic już się potem nie da zrobić. Ani zbyt wiele uratować.
Jeśli w ogóle ktoś ze zmieszczaniałych obudzonych raczyłby w ogóle wyłączyć swój laptop i wejść w żywy (a umierający) plener, aby to zobaczyć na własne oczy, a nie okiem kamery. Owi małorolni są anonimowi, szarzy, zgoła nieciekawi. Ci odwieczni, ukorzenieni przodkami i krwią. Bo ci z miasta, jak ja, to farbują sobie piórka, dodają legend miejscom i ludziom, tworzą fabułę i zarzucają wędkę na miastowych klientów, czego anonimowi małorolni nie potrafią. I nie robią. I nieco wspierają tę umierającą dziedzinę, zresztą może przedłużając tylko jej agonię. Licząc, jak ja, że w ten na pół-żywy sposób jakoś dowlecze się do chwili, gdy ludzie się ockną i zaczną naprawdę dbać o to co jedzą i piją i w jakim środowisku mieszkają. Mała szansa, ale zawsze szansa.
W każdym razie nie tracimy uciekającego coraz prędzej czasu na gadanie i klepanie klawiszy o uzdrawianiu świata, tylko bierzemy się za to własnymi po miejsku osłabionymi rękami. No, ale o zadziwieniu i zaskoczeniu miało być.
No, właśnie, zagrożenie ACTAmi przedziwnie nagle niespodziewanie wkur..ło i coraz bardziej wkurza nawet tych ulizanych, grzecznych i "cywilizowanych", popierających PO ludzi ze średniej klasy! Nagle coś drgnęło... Ach, czyżby już, czyżby jest? Oto okazuje się, że serce bije, tylko uciekło wraz z poczuciem "wolności" w świat wirtualny, internetowy i tam ocknięcie sobie mrugało nieprawdziwymi oczami jaśnie oświeconych obserwatorów świata. A teraz nagle ktoś chce im na tej wolności łapkę swoją pazurzastą położyć i realne rachunki zacząć wypisywać!
Nie łudzę się. Wszystko co istnieje w złudnym, elektrycznym świecie jest ułudą, czyli iluzją, także owa wolność, zaczadzająca mózgi tak samo jak migający ekran tv. Ot, wściekają się narkomani komputerów, wirtualu, życia w świecie zmyślonym! Nawet nie są w stanie zauważyć na co dzień, że im się gówno wciska do kiełbasy, tylko ciamciają buziami i biegają za pięknymi opakowaniami w coraz bardziej chemicznym sklepie. Już nie tej samej kiełbasy, za którą Solidarni gotowi byli karku nadstawić 30 lat temu.
Dlatego żadnej z tego rewolucji, tej prawdziwej, zmieniającej świat, nie będzie. No, ale... cały czas czekam z ciekawością na obudzenie się bajkowego olbrzyma, jednak nie to wirtualne, a realne. Bo nie mam siły sama płota postawić, żeby warzywniak obsadzić, siebie i innych nakarmić. Taki mały przykład. A pełno ich dookoła was, Anonimówcy.