Rolnicze biuro, czyli chłop zapieczętowany

Kulminacja dzieje się. Pogoda od rana skiepściła się na tyle, że umówiony człowiek do siana zrezygnował z koszenia dzisiaj. Niebo zasnuło się chemicznymi chmurami i zaniosło, choć dopiero po południu spadł raz jeden deszcz. Niedługo.
Było napięcie, bo niedawno dostałyśmy telefon, że będzie kontrola weterynaryjna w naszym gospodarstwie, pierwsza w ogóle. Gospodarstwo zostało wylosowane do tejże. Trudno. Anna przygotowała się, uporządkowała obejście i oborę, a na dzień wcześniej wezwała miejscowego weterynarza. Tenże pozbawił jąder nasze koziołki, obejrzał małego i Felicję (żadnego zapalenia nie stwierdził, dał jakiś proszek, ale właściwie już profilaktycznie w razie innych podobnych przypadków biegunek, bo sprawy się wyrównały ładnie dość szybko) i zakolczykował resztę kóz, kolczykami, które bytowały sobie dotąd w szufladzie.
Kontrolujący weterynarz na tyle się spóźnił, że Anna z tych nerwów zdołała pociąć na krajzedze kilka taczek drewna, aż wreszcie owa nasza machina po przodku zaczęła stawać i rzęzić. Jednym słowem, jest do remontu.
Sama czynność urzędowa trwała i trwała. "To głównie przewracanie papierów" - objaśniła nas znajoma rolniczka, która już niejedną taką kontrolę do swojej krowiny zaliczyła.
To wtedy spadł deszcz i ratowałam kaczęta, a Anna wypytywała urzędnika o różne przepisy i konieczności, aby zdobyć pogląd u źródła.
Dostała mnóstwo papierków i zaświadczeń.
Ma trzymać je przez lat pięć do wglądu.
Generalnie biu-ro-lnia.