1 grudnia 2013

Niedzielne pogwarki

Niedzielne pogaduszki z sąsiadem z Polesia, wracającym z niedzielnej mszy w miasteczku. Jego przy herbatce, moje przy maczu pikczu, czyli yerba mate.
O tym, jak to ma się dużo czasu na przemyślenia, gdy wysiądzie i samochód, i aparat rejestrujący rzeczywistość, aby ją dopiero oglądać i kreować, i szwankuje internet, a na koncie przyrasta jedynie debet. O pustych kontach, że lepiej je zamknąć i nie zawracać sobie nimi głowy, właśnie mam to w planie sama zrobić. O wolności, czyli uwolnieniu się od systemu w sensie ściśle praktycznym i prawnym chciało mi się tylko pogadać, ale jakoś mi zeszło na inne tematy. O kozach, które jeszcze się pasą i dają zdziebko mleka. O kurach, które się nie niosą. O szambie, które się przepełnia i w jakim tempie (nasze właśnie zostało wybrane po 2,5 roku, sąsiada po 2-3 miesiącach). O burzy, która była u nas kilka dni temu, grzmotnęło i błysło się potężnie, co w ciągu kilku minut zmieniło ulewny deszcz na śnieg. O opowieściach ludzkich na temat takich strasznych burz zimowych. O komecie, która leci ku Ziemi (ale już podobno gaśnie). O czarach, do których się nie przyznaję i nie przyznam, choć katolicy tak to widzą. W dzieciństwie przestałam chodzić do kościoła, ponieważ na mój racjonalny dziwnie rozumek, ksiądz opowiadał dzieciom na lekcjach religii nieprawdopodobne bajki do wierzenia, a na mszy odprawiał magiczne czary, gestami i słowami. Bo czymże jest rytuał, jeśli nie tym właśnie? Z czasem dowiedziałam się oczywiście tego i owego i umiem  rozróżnić czarostwo od duchowości, jednak czarów do tej pory nie lubię i tak nie nazywam tego, co robię, ściśle racjonalnie (tj. gdy obliczam horoskop i próbuję odczytać, lub zrozumieć rozkład przypadkowych kart czy rodzaj heksagramów). Nawet, gdy medytuję nad pozytywną przemianą tego, co zdeterminowane to nie czaruję, jedynie otwieram się na odgórne nowe rozwiązanie lub zmianę własnego nastawienia do sprawy i modlę się o wsparcie.
No, i tak sobie niedzielnie pogwarzyliśmy, ja przedostatni w tym roku serek zrobiłam, po czym zabrałam się do palenia w piecu. I tyle było niedzieli.
Pogoda znów wietrzna, choć wiatr ciepły wieje.

5 komentarzy:

  1. Też pijam yerba mate :) masz specjalne przyrządy do picia tej herbaty? :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Mądre pogwarki prowadzisz, Mądra Kobieto Ewo. Niektóre sformułowania przepisałam sobie do mojej, bardzo prywatnej księgi mądrych i ważnych cytatów. Jesteś tam w dobrym towarzystwie mędrców, mistyków i filozofów. Pozdrawiam i podziwiam

    OdpowiedzUsuń
  3. Etam, Pellegrino, one są właśnie bardzo banalne i nie mam głowy do wielkich rzeczy. ;-) ES

    OdpowiedzUsuń
  4. A mnie nie o wielkie chodzi, tylko o mądre i zwyczajne takie jak:
    ..."gdy medytuję nad pozytywną przemianą tego, co zdeterminowane to nie czaruję, jedynie otwieram się na odgórne nowe rozwiązanie lub zmianę własnego nastawienia do sprawy i modlę się o wsparcie". To się nadaje do nalepienia nad łóżkiem czy stołem lub wyhaftowanie na makatce, by było ciągle przypominane. To właśnie przepisałam do księgi. Serdeczności Ewo

    OdpowiedzUsuń