Jest różnica

Fantastyczna jest możliwość obserwacji zwierząt nowonarodzonych; jeszcze wczoraj ledwie stały na nogach, dzisiaj chodzą i przymierzają się do podskoków.
Chłopci mają szczęście, wystarczy się położyć, a smakołyki same lądują w pyszczku.

Z racji zimy mamy wciąż jeszcze więcej czasu, aby śledzić inne hodowle, podpatrywać jak inni podchodzą do wielu spraw.
I pojawiło się kilka refleksji. Każdy z nas musi dostosować hodowlę do własnych warunków, zarówno tych czysto gospodarskich, regionu w jakim mieszka, ale też uwarunkowań psychicznych (tak, tak, a mówimy to na podstawie lektury pewnego nawiedzonego forum hodowców kóz, niekiedy podobnie zakręconych, jak koniarze na punkcie swoich zwierząt).
Z racji posiadania co roku kozła w stadzie, kozy u nas samoistnie wchodzą w okres rui. Wierząc, że przyroda sama najlepiej wybiera moment, pozwalamy dziać się rzeczom w sposób naturalny i dochodzi do skutecznego pokrycia zawsze za pierwszym razem. Od dwóch lat termin wykotów ustalił się na przełomie roku, koniec grudnia-początek stycznia. Czyżby klimat się subtelnie zmieniał? Chyba tak, gdyż od tego czasu okres początku zimy jest wyjątkowo ciepły i życzliwy dla dzieci i matek... Skąd one to wiedzą?...
Przeważnie każda z kóz ma ruję dzień po dniu, stado zachowuje się jak zespolona i zharmonizowana całość, jak jeden organizm, a z wykotami zaś bywa podobnie. Jest to bardzo wczesny termin i kilka razy czytałyśmy rady pewnego naszego mądrego (aż do przesady) Czytelnika znającego podręcznik zootechniki i pewnie zootechników także, że powinnyśmy poczekać z kryciem. I wymusić na stadzie termin zapisany w uczonej księdze. Pewnie jest w tym jakaś racja, wypraktykowana przez pokolenia zootechników żyjących w bardziej regularnie powtarzających się warunkach pogodowych ubiegłego wieku. Jednak w przypadku wschodniego klimatu zima najczęściej bywa na przełomie lutego i marca jeszcze dość mroźna, czyli wtedy, gdy mają przypadać owe "normalnie" wymuszone wykoty. No, i sami zobaczcie, jaka jest różnica w wielkości koźląt o tej porze. Czasami chyba dobrze jest posłuchać natury. Na zdjęciu mały niuniek wczoraj narodzony u boku dużej już, bo 2-miesięcznej Nini.

W tej chwili czeka nas odsadzenie młodych od matek i regularny udój mleka. Rzecz, na którą "tradycyjni" hodowcy poczekają do maja. Mało tego. Już w zeszłym roku okazało się, że kozy dzięki temu dają dłużej i więcej mleka w ciągu sezonu.

A młodzież jest większa i dorodniejsza na jesień, co przekłada się na konkrety także w okresie handlowym, rozpłodowym i rzeźnym. (Ania)