Praca i nagroda

Zimny wiatr nie sprzyjał pracy na dworze. Ale zaczęłyśmy pomyślnie mocowanie śrubami zawiasów na furtce, zbudowanej przez nas już w zeszłym roku. Najpierw starannie obejrzawszy robotę majstrów przy dwóch innych furtkach do koziej zagrody i przy wejściach do boksów. Zmarzłam jednak dość szybko i z bólem głowy wróciłam do chaty piec rozpalać.
Ogłoszenie dane w prasie lokalnej zaczęło przynosić rezultaty. W ciągu dwóch dni czwórka dziewczynek poszła na swoje. Nieco to uspokoiło przepełnione i przez to nerwowe Kaziuki, a nam usprawniło obrządek. Doimy już Kazię i Misię. Nie są jeszcze w pełni swoich możliwości, bo te nadejdą po wyjściu stada na zielone pastwisko, ale dają razem dziennie (tj. w dwóch udojach) ponad dwa litry mleka. No, nie są to nasze rekordzistki...
Zajadam się teraz świeżym twarożkiem z zielonym szczypiorem, który rośnie z posadzonych w doniczkach cebul i z tartym chrzanem. Popijając kawą zbożową gotowaną na pełnym kozim mleku.
Kury i psy piją z apetytem wzmacniającą po zimie serwatkę.
Po południu poszedł pod siekierkę następny kogut. Zbliża się szybko czas lęgowy i musimy się pozbyć nadmiaru samców, aby nie było pustych jaj. Tak, sprawdziłyśmy już raz popularne na wiosce twierdzenie, że im więcej kogutów tym słabsza wylęgalność, rzeczywiście tak było. I musi być w tym jakaś ważna obserwacja.
Na kolację dziś zatem rarytas, świeża zdrowa kurza wątróbka z cebulką!