2 marca 2011

Kalkulacje

Wszystkie jętki zostały już pomalowane ciemnobrązową bejcą. Dokończone lakierowanie ściany w kuchni, po to, aby postawić nadstawkę kredensu na miejscu i przestać się o nią potykać. Majstrowie umówieni na sobotę (uśmieję się, jak zjawią się na to konto we... wtorek).
Ania przejechała się dzisiaj do powiatu sprawy załatwiać i przy okazji zapasy uzupełniła, głównie mąki (wychodzi nam dość sporo, bo piecze chleb, ciasto drożdżowe i bułeczki co najmniej raz w tygodniu - wszystko w piecu ścianowym), kawy, herbaty, oleju i nieco cukru.
Gdy Bozia pozwoli zebrać w tym roku żyto z pola będziemy dysponować własną mąką na chleb. Jednak na razie trzeba kupować.
Niepokoją nas ostatnie podwyżki w sklepach na podstawowe produkty. Obawiam się, że w sezonie będzie niezła jazda z cukrem. W każdym razie chyba tańszy nie będzie. Co prawda sama napojów nie słodzę, ciast mało jadam (mogłabym wcale, ale Ania to równoważy skutecznie) i jeden kilogram cukru mnie samej mógłby na rok starczyć, lecz latem zacznie się robienie przetworów, może jakieś winko czy zacier się ukręci, warto mieć...
Olej przechowuję w piwniczce, ma się tam dobrze i może długo stać. Jakiś czas temu przeszłyśmy na jedzenie tłuszczów zwierzęcych (smalec, słonina, masło), a olej spożywamy na surowo, przede wszystkim w postaci własnoręcznie ubijanego widelcem majonezu (pychotka!). Albo dodatku do śledzia z cebulką (tu najlepszy jest olej lniany, sam w sobie mający pewien rybi aromacik).
W taki oto sposób, zatankowawszy jeszcze benzynę, już drugiego dnia miesiąca wyczerpałyśmy nasz ambitny limit miesięczny, ustalony pod hasłem: "Przeżywamy miesiąc za 200 złotych!". Limit ów przyszedł nam do głów wraz z podatkiem z gminy, wysokości bardzo pocieszającej. Przejście na rolnictwo zdjęło nam z pleców spory ciężar rocznych kosztów.

My jak my, przeżyć możemy, zapasów jednak nie brakuje, paliwo, gaz i opał jest, tłuszcze, mąka, mięso, jaja, mleko są, ale co zrobić, cholewcia z kotami? Ostatni odwyk 3-dniowy od kitiketa był dla nich prawdziwym szokiem. Nie chciały już jeść niczego. I tylko patrzyły na nas wielkimi smutnymi oczami znad swoich miseczek. Ani słoninki, ani mleczka, ani ziemniaczków z omastą, tylko trochę wątróbki albo nerki i miauuuu! miauuu! chrupek nam dajcie, miauuu!!!
- A może, a może - odzywam się nieśmiało...
- Co takiego? - pyta Ania.
- Może to 200 złotych na główkę policzyć? Na ciebie i na mnie? Wtedy starczy na kitiketa, a daj Boże i oszczędności zrobimy?

10 komentarzy:

  1. No za 200 zł na dwie głowy i koty to tydzień trochę ciężko przeżyć. Ja ostatnio próbowałam za 300 dać radę na 5 osób, 9 kotów, dwa berny i jednego Jeepa. Nie da się. Jeep zżarł 1/3 budżetu, koty i psy załatwiły 1/6, córki bilety na autobus też swoje wzięły a nam krupniczki zaczęły bokiem wychodzić. Oszczędności nie będzie...
    Powodzenia!

    OdpowiedzUsuń
  2. Moja Kicia bardzo szybko uzalezniała się od puszek i chrupek. ciekawe, co tam w nich jest? pomagało polowanie, czyli dosłownie rzucanie mięsem, czyli coś dla drapiezców atrakcyjnego..
    Być może pomogłoby im, gdybyście Wy też zrobiły sobie odwyk - na przykład od kawy, herbaty i cukru?
    Pozdrowienia

    OdpowiedzUsuń
  3. Asiu i Wojtku, ale naszej sąsiadce-rolniczce udaje się żyć za 100 na miesiąc! Co prawda samochodem jeździ tylko cudzym (albo rowerem). Kupuje jedynie chleb, olej, herbatę, kawę, cukier i mąkę. Kotów i psów nie trzyma. Ale i nam może się udać jakiś limit niski utrzymać, gdy już wiele jedzeniowych spraw mamy własnych. Jaja, mięso, mleko, jakieś dżemy i konfitury, soki, są własne. Chleb pieczony z zasobów mąki kupowanej raz na jakiś czas w młynie. Woda z własnego ujęcia. Psy jedzą ekologicznie, czyli mięso i tłuszcze pochodzące z gospodarstwa naszego albo sąsiednich, jak przejdę na robienie dla nich własnego makaronu to już będzie całkiem "bez-pieniężnie". Jedynie koty cudują z tymi chrupkami. Poza tym staram się im ostatnio zmniejszyć dawki, jedzą tylko na śniadanie, resztę opędzam mlekiem, słoniną i co tam mam z obiadu. Niby wygodny ten kitiket, ale jak się przeliczy na 3 koty... poza tym nie wierzę, że to im nie szkodzi (odpukać).
    Baa, nie muszę im rzucać mięska, bo mięsko samo biega i piszczy nawet w oborze i stodółce, moje koty są łowcami. A nam odwyk od herbaty i kawy niewiele by dał oszczędności, bo pijemy toto raz dziennie. :-) Poza tym zawsze warto mieć te substancje dla gości.
    Pozdrawiam
    Ewa

    OdpowiedzUsuń
  4. tak, te chrupki długo stosowane powodują u kotów niewydolność nerek i inne nieprzyjemne choroby...
    miałam na myśli to, że wasz odwyk pomógłby odzwyczaić się kotom od chrupek. bo na pewno są jakoś z Wami "połączone"... na pewno zmniejszanie dawki jest dobre...

    OdpowiedzUsuń
  5. Baa, chyba wiem o co ci chodzi... jednak nasze zwierzaki domowe, koty i nawet psy (które nie polują) są nieco mniej uzależnione od nas, niż gdyby mieszkały z nami w miejskim mieszkaniu. Nie dość, że moje 3 koty są rodziną, więc osobną komórką społeczną (tata, mama i syn) to jeszcze mają swoje terytoria tj. rewiry polowań w obrębie gospodarstwa (tj. kilka ha), a nawet sąsiednich obejść (bez kotów). Chrupki to jest dla nich to samo, co dla ludzi, hm, wyskoczyć do pubu na piwko z kolegami i koleżankami. Sama przyjemność. ;-)))
    Pozdro, Ewa

    OdpowiedzUsuń
  6. Heh, my odpadamy w przedbiegach - tankowanie naszego autka to ok.250 zł, a na baku przejeżdżamy ok. 630 km....
    :(
    Tylko jak bez auta?

    OdpowiedzUsuń
  7. No, wiem, to teoria, ale... jak już się mieszka, ma ziemię, korzeń zapuściło, dom zbudowało (przy budowie trza się najeździć), to po diabła jeździć dalej, niż do sklepu albo na targ w gminie raz/dwa razy na tydzień? Wtedy te 630 km przełoży się na więcej niż miesiąc na pewno. A jak lato przyjdzie to czemu nie przesiąść się na dwukółkę? i zakupy opędzać nogami własnymi?
    Wiem, powiecie, praca, praca, interesy... ale jak się jest rolnikiem, to się ma pracę na miejscu, i tego się trzymajmy... przynajmniej w teorii. ;-)
    Ewa

    OdpowiedzUsuń
  8. O matko, wreszcie dopukałam się do Was! Wczytuję się od samego początku, oscypki z mleka krowiego zaczęłam robić, wędzę je, naczytałam się o serach, zielononóżkach, zazdroszczę dywaników tkanych gdzieśtam, spotkań z Babami, domu kultury, śpiewów, wypieków. A pączki dziś zrobiłam sama, róża swojego ucierania, mąka stała w worku w kącie, jajka od baby, kupiłam drożdże i zrobiłam konkurencję marketom, szt. 27, w południe, zostało 8. Uwielbiam do Was zaglądać, pozdrawiam serdecznie.
    A mój Gutek-znajdek nie wrócił od południa do domu, młody jest, martwię się, nie żeni się chyba, ile można czekać na kota?

    OdpowiedzUsuń
  9. Czy możecie mi zdradzić przepis na majonez. W internecie jest dużo ale wolałabym sprawdzony. Wiem, powiecie od razu,że trzeba jajek od waszych zielononóżek, ale może uda się z innych swojskich zrobić. Poza tym przymierzam się do kur własnych..niedługo. Pozdrawiam serdecznie.Łucja

    OdpowiedzUsuń